Bijna iedereen heeft in zijn of haar jeugd wel vervelende ervaringen gehad. Als je ouders je geleerd hebben de gevoelens die daarbij horen te voelen en te uiten, dan heb je die ervaringen verwerkt en is er niets aan de hand. Daar ben je door gegroeid. Maar veel ouders hebben zelf niet geleerd hoe ze hun negatieve gevoelens kunnen ervaren en uiten. Ze zijn opgevoed met ideeën als ´jongens of echte mannen huilen niet´, ´je moet flink zijn´, ´jaloers zijn is slecht´, ´boos worden is kinderachtig´ enz. Als je ouders je dat soort dingen vóór houden ga je je daarnaar gedragen. Je gaat niet meer naar je ouders toe met je verdriet of je boosheid of je eenzaamheid en je onderdrukt het gevoel. Daardoor verwerk je de ervaring niet en blijft de ervaring je energie kosten en spanning veroorzaken, want het gevoel zit er nog wel. Situaties die ook maar enigszins lijken op de pijnlijke ervaring die je niet verwerkt hebt, triggeren hetzelfde gevoel, waardoor je buitenproportioneel kunt reageren of dat je vervolgens weer onderdrukt door bijvoorbeeld te snoepen, te drinken, te roken, hard te werken, veel weg te zijn enz. Uiteindelijk levert dit proces vaak psychische en/of uiteindelijk zelfs lichamelijke klachten op.
In een counseling traject gaan we uit van jouw klacht(en) en we onderzoeken vanuit welke (beperkende) overtuigingen je leeft en waardoor die overtuigingen ontstaan zijn. Dit kan d.m.v. gesprekken, tekeningen en/of visualisaties. In visualisaties ga je in gedachten en gevoel terug naar die belangrijke momenten in je kindertijd en kun je alsnog de gevoelens ervaren die bij de ervaring horen en aldus de pijnlijke ervaring alsnog verwerken. Daardoor ontstaat er ruimte voor nieuwe overtuigingen en nieuw gedrag.
